اتحادیه ی صنف رانندگان برون شهری بخش مسافر اصفهان

به نام یزدان پاک

سلام 

ابتدا عذرخواهی میکنم برای تعلل در ارسال پست و بروز شدن مثل سابق ، این یکماهه دستمون بند بود به تبلیغات و ... و خدا را شکر که آقای روحانی رای آوردند و مجددا برای دوره ای 4ساله زمامدار و سکاندار کشتی به گل نشسته ی مدیریت اجرائی کشور شدند ، امیدوارم همچون چهار سال اول با حرکتی رو به جلو سعی در بهبود اوضاع اقتصادی و ایجاد اشتغال در کشور باشند ...

و اما مبحث امروز اتحادیه رانندگان بخش مسافر استان و شهر اصفهان میباشد ، ابتدا باید تشکر کنم از جناب احمد اثنی عشر رئیس اتحادیه که برای تمدید کارت هوشمند بنده با توجه به عدم فعالیتم و عدم توانائی در ادامه ی کار حداقل برای یکسال بعد کمک بسیاری داشتند و موفق به تمدید کارت شدم .

اما ، بحث این اتحادیه و اتحادیه های مشابه سالیان درازی است که در شهرها و صنوف مختلف ، نقل محافل است ، هرچند تلاشهائی برای بهبود اوضاع زمان تحویل اتحادیه شده ، اما با توجه به اینکه شالوده و اساس کار اتحادیه ها مختص رانندگان نیست و منافع مالکان بیشتر مورد توجه قرار دارد ، نتیجتا بودن این اتحادیه ها تنها مسیری بر سایر مسیرهای نظام بروکراسی در کشور اضافه کرده !! مثلا تمام اموری که امروز در اتحادیه ها انجام میشود سالیان گذشته هم رایج بوده و تنها از دفتری به دفتری دیگر منتقل شده !!!! 

رانندگان در تصمیم گیری ها کم اثر و یا بی تاثیرند !!! تازه امسال متوجه شدم تعداد اندکی که حدود 100 تا 120 نفر هستند و قاعدتا معلوم نیست که مالکند و یا راننده کارت عضویت اتحادیه را دارند میتوانند در تعیین سرنوشت این اتحادیه موثر باشند ، و شرط مشارکت وجود این کارت عضویت است !!!! 

واقعا مسخره نیست ، رانندگان مطمئنا از این مورد کلا بی اطلاعند !!! از طرفی چه کسی این قرار را گذاشته که رانندگان نمیتوانند در چنین جلسات حساسی مشارکت داشته باشند !!! مگر نه اینکه اینها صاحبان اصلی صنف رانندگان هستند ؟ ولی عدم تاثیر گذاری در روند امور این صنف باعث نزول کیفیت و دخل و تصرف بیش از پیش مالکان اتوبوسها در اتحادیه ی صنف رانندگان شده است !!!! 

موفق باشید مالکان عزیز ، مطمئن باشید پیگیری خواهم کرد !!!!

تا بعد ...

عنوان پست بعدی

به نام یزدان پاک

سلام

شرکت های مسافربری طبق روال ، یا به صورت تعاونی و یا به صورت شرکت خصوصی اداره میشوند ، اما در این بین نحوه ی انتخاب مدیران ، در این شرکت ها به یک روش است ، در پست بعدی ، به نحوه ی عملکرد ، مدیران شرکتهای مسافربری برون و درون شهری خواهیم پرداخت ، چرا که نحوه ی نگرش و سیاست گذاری این مدیران ، موثر در سرنوشت شرکتهای مسافربری بوده و میزان ارائه ی خدمات و تکمیل فرایند و زنجیره ی ساز و کارهای موجود در سازمان حمل نقل به مدیریت ایشان بستگی دارد .

تا بعد ...

نیاز رانندگان به تامین امنیت شغلی پایدار

به نام یزدان پاک

سلام

تامین معاش یا همان درآمد برای هر انسانی و در پی آن خانواده اش برای ادامه ی زندگی جزئ لاینفک از حیات میباشد .

داشتن شغلی برای این درامد هم جزو واجبات است ، و تامین آتیه ی شغلی هم ،  نیازی برای داشتن زندگی همراه با کار و تلاش و و بدون استرس می باشد . کارگران روز مزدی یکی از دغدغه هایشان کار فرداست !!! این استرس خود دلیلی موجه و قوی برای دلنبستن به کار امروز است ، چرا که غم نان برای فردا خود دغدغه ای برای کارگران روزمزدی و باعث پراکندگی افکار کارگر میباشد .

مشاغل خطیر ، با توجه به حساسیتهای موجود ، نیاز به پرسنلی دارند که توانائی کامل انجام آن را دارا ، و وسایل و ابزار لازم را در اختیار داشته باشند ، مسلما شرایط ایده آل روانی خود یکی از همین ابزار میباشد ، اگر جراحی در حین عمل دغدغه و دل مشغولی شدیدی داشته باشد ، یقینا نتیجه ی عمل ، آن نخواهد بود که انتظار میرود !!!

رانندگان درون و برون شهری با توجه به اینکه در بخش حمل و نقل و ترافیکی بسیار موثر و نتیجه ی تلاش آنها بر جامعه اثر مستقیمی  دارد ، یکی از همین مشاغل میباشند ، که متاسفانه به صورت روز مزدی و بدون هیچ پشتوانه ای مشغول بکارند و هر آن ممکن است بنا بر سلیقه ای از کار بر کنار و یا مجبور به ترک کار شوند .

از طرفی ، کار آفرینان عرصه ی حمل و نقل با توجه به هزینه های کمرشکن موجود و مبالغ هنگفتی که در این صنعت لازم به سرمایه گذاری دارند ، و امثالهم ، سعی در صرفه جوئی و گاها ، اجحاف در حق رانندگان دارند ، شرکتها ی مطبوع نیز با عنایت به خصوصی بودن ، قوانینی دارند که عمدتا به نفع رانندگان ، همان اهرم های اجرائی این صنعت نمیباشد .

1-حقوق مناسب با شغل و خطرات و احتمالات اطراف آن .

2-اضافه کاری ، برای ساعتهای معطلی در ترمینال و شرکتهای مسافربری که هیچ کدام به خواست رانندگان نیست و تنها و تنها برای درامد مطمئن و بالاتر مالکین و شرکت های مسافربری است(سهم خواهی رانندگان در این درامدها)

3-بیمه های عمر و تکمیلی که باتوجه به خطیر بودن این شغل از ملزومات رانندگان برای بعد از فوت  شان و تامین آتیه ی درامدی خانواده میباشد .

4-دورکاری

5-مرخصی های سالیانه و استفاده از تعطیلات (طبق برنامه)

6-بن های کارگری

7- سهام عدالت (کارگری)

8-عیدی و پاداش های مرسوم

9-استفاده از استراحت های پزشکی با رعایت قوانین کار .

10-بهره مندی از داشتن اتحادیه ای به معنای واقعی برای رانندگان نه اتحادیه ای که توسط مالکان اتوبوس اداره بشود .

 همه ی اینها تنها بخشی از مقررات کار برای کارگران شاغل در ایران اسلامی میباشد ، حال چرا  رانندگانی که جان و مال مردم این میهن در گرو آسایش آنهاست ، از حداقل امکانات و مایحتاج زندگی بهره مند نیستند ؟

آیا تنها راه حل این معضل ، استخدام رانندگان توسط شرکتهای مسافربری و یا باربری خصوصی و یا دولتی نمیباشد ، برای مثال رانندگان اتوبوسهای درون شهری(شرکت واحد) ؟

در صورتیکه شرکتهای مسافربری کمی از حقوق حقه ی رانندگان را به آنها اختصاص بدهند ، و اهرمی برای نظارت این قبیل شرکتها در اجرای بدون قید و شرط قوانین کار باشد ، و رانندگان به طرق مشروع و قانونی جذب شرکت های مسافربری بشوند ، اصلی ترین دغدغه ی رانندگان که همانا تامین امنیت شغلی است بر طرف خواهد شد .

شاید یکی از دلایل عدم تمایل شرکتها به تن در دادن به این مهم ، راه های فرار از قانون و سود سرشاریست که به جیب مالکان و شرکت داران سرازیر میشود . برای مثال اکنون که اتوبوسی تصادف میکند ، بار قاچاق حمل کند ، مسافر غیر قانونی جابجا کند ، مقصر کیست ؟ مسلما راننده 

اما اگر این راننده حقوق و مزایای مکفی خود را از محلی غیر از تخلف  و تخطی از قانون !!!!کسب کند آیا نیازی خواهد بود تخلف کند ؟ و آیا بازهم شاهد این گونه تخلفات خواهیم بود و اگر باشیم ، مقصر کیست ، الا شرکت !!!!

بحث در این خصوص طولانیست و نیاز به مخاطب و ادامه ی بحث به صورت پرسش و پاسخ دارد و البته میبایست موارد قانونی نیز در این قضیه لحاظ شود . 

در همین اندازه به این مقال بسنده میکنم و امیدوارم که بزودی شاهد تحولی در این بخش نیز باشیم .

تا بعد...