شروعی دوباره اما نا مطمئن !!

به نام یزدان پاک

سلام

همیشه ، جدا شدن برام آسون تر از برگشت دوباره بوده ! اما ایندفعه شرایط به مراتب سخت تر بود .

برای انجام عمل جراحی ، از روز اول بهمن ماه ، مجبور به ترک کار شدم ، خوب همونطوری که اکثر رفقا و دوستان میدونند ، عمل انجام شد و مدت استراحت پزشکیه مورد تایید کمیسیون پزشکی هم تمام شد و از 15 فرودین امسال دنبال کار بودم ، چیزی که مشخصه با توجه به اوضاع بازار کار ، مجبور شدم بازم برگردم سراغ رانندگی ، حالا اینکه چرا ایندفعه به مراتب سخت تر از دفعات قبلی بود !!! 

ایندفعه ، خودم میدونستم چمه !!  پزشکم هم قبلا گفته بود حداقل 6 ماه پشت فرمون وسایل نقلیه ی عمومی نشین ، هر چند اصرارش بر این بود که اصلا نشین  اما من محض معاش مجبور برگردم ، برگردم و بشینم پشت فرمون اتبسی که مسافرانش خوابن و از سرنوشت احتمالی که شاید بخاطر شرایط خاص من سرشون بیاد ، بی خبرن !! 

اینو خوب میدونم بخاطر شرایط خودم حق ندارم با جان دیگران بازی کنم ، ولی آیا کسی به اوضاع خونواده ی من هم نیم نگاهی خواهد داشت ؟ اینکه بگیم خدا بزرگه !! یه شعار محضه و همه دیدیم و تجربه کردیم که هر کاری باید بخواهیم تا انجامش بدیم و صرفا خواست خدا نیست که مسیرها را مشخص میکنه و یاداوریه : از تو حرکت و از من برکت ، باعث پشت گرمی و البته اطمینان بیشتر میشه !!

خوب منم با همین طرز فکر دوباره مشغول شدم ، اولا باید از مالکی که با وجود اطلاع از اوضاع من اطمینان کرد  و ماشینشو دستم داد تشکر کنم .

واقعا روز سختی هم بود ، پای چپم که ازش رگ گرفته شده بود دقیقا 3 برار تورم داشت ، پای راستم هم بخاطر اینکه جور اون پای دیگه را میکشید ، شدیدا درد میکرد ، سینه ی چپم ، بخاطر فشارهای دست چپ بواسطه  ی کنترل فرمان ، هم متورم شده بود و هنوز با وجود استراحت ، متورمه و درد میکنه ، البته چون یکی از رگ های پیوندی از شریان پستانی هست ، خوب مسلما ، در در این نقطه تا مدتها همراهم خواهد بود .

بهر حال ، قصدم از بیان این صحبته ا هم درد دلی مجازی بود و عنوان کردن این موضوع که ، توجه به شرایط جسمانی راننده ها یکی از اهم واجبات برای سلامت سفر هاست ، اگر من مسدولیتی داشتم ، از رانندگانی که مشکلات و بیماری های حاد داشتند در دفاتر شرکتها و محیط ترمینال ها استفاده میکردم و برای رانندگی شرایطی اعلام میکردم که مهمترین آیتمش سلامت جسمانی باشه ، مثل خلبانان .

تا بعد...