شرحی بر یک سفر

به نام یزدان پاک

سلام

در مطالب قبلی عنوان شده بود که طبق دستور راهور حمل بار بجز ساک و لوازم همراه مسافر برای ناوگان حمل مسافر ممنوع و شامل جریمه هائی از قبیل جریمه ی نقدی ، توضیح در دفترچه ی راننده و گاها ، توقیف دفترچه کار راننده میشود .

دیروز متاسفانه موردی پیش آمد ، که بیانش برام سخته ، ولی چون بنا بر نوشتن واقعیات دارم ، می نویسم :

ساعت18:55 یعنی 5 دقیقه قبل از حرکت بود که یکی از مسافران رسید و دو کارتن تقریبا بزرگ داشت ، در برخورد اول از همکارم خواستم تا بعد از دیدن موجودیه کارتن ها ( رانندگان در صورت اینکه باری توسط کارتن حمل بشه و یا محتویات ساک مسافران مشکوک به بار و کالای قاچاق باشد ، قادرند درخواست بازدید را از مسافر بنمایند و در صورت ممانعت از بازدید ، با در جریان قرار دادن شرکت مربوطه و پلیس 110 یا از حمل خودداری و یا بعد از بازدید و در صورت اضافه بار داشتن ، دریافت وجه آن مبادرت به حمل نمایند) و دریافت هزینه ی اضافه بار (15000تومان) اقدام به بارگیری نماید ، با توجه به اینکه تا آن ساعت با توجه به اینکه اکثر مسافران با توجه به آغاز سال تحصیلی دانشجو و یا خانواده ی آنها بودند و بار اضافی زیاد داشتند ولی بدلیل ساک و چمدان بودن و داشتن روال عادی از کسی وجهی دریافت نشده بود ، مسافر مذکور شروع به داد و بیداد و گفتن این جمله ها که مگر شما چکاره اید و من مجروح جنگی هستم و چنین و چنانتان میکنم و خلاصه از این دست تهدید ها کرد و از بازکردن کارتن ها ممانعت کرد و بالطبع من و همکارم هم با وجود دخالت کارمند شرکت از بارگیری خودداری کردیم ، پدر مسافر با مراجعه به پاسگاه ماموری را آورد که متاسفانه مامور مذکور نیز بدون رعایت موارد قانونی تقاضای حمل آنها را داشت که با تذکر بنده و ممانعتم از ان کار با لحنی پرخاشگرانه گفت درستتون میکنم و میگم پلیس راه ماشینتونو بخوابونه ، من که میدونستم کارم ایرادی نداره ، تن به اجرای قانون دادم و گفتم هرچی پلیس راه بگه  ، با عنایت به اینکه راه قانونیش ، شکایت از ما به پاسگاه انتظامی ، نه راهور و صدور دستور مقام قضائی ، نه پلیس راهور میباشد ، راهیه اصفهان شدیم ، اولین پلیس راه(بستان آباد) برای ثبت ساعت مراجعه کردیم که فرماندهیه محترم پلیس راه با دیدن ما و خواهش اینکه بعد از بازدید و اخذ کرایه ، کارتونها را بار بزنید ، اقدام به انجام کار کردیم .

نتیجه ی این جدال لفظی طی 80 کیلومتر برای همراهان مسافر تا پلیس راه و انجام همان کار قانونی ، و پرداخت تمامیه هزینه ی حمل و خلاصه هیچ .

اما نتیجه ی اخلاقی :

به نظر من سلامتیه روان رانندگان در تضمین سلامت سفر فاکتوری مهم و اساسیست ، که این مسافر همان بدو سفر آن را از خود و دیگر همراهان صلب کرد ( خدا را شکر حادثه ای نداشتیم)

پافشاری بر خواسته ی نامعقول ، چیزی بجز سبک شدن خود شخص و خستگیه مضاعف رانندگان و مسافران نداشت ، در حدی که اکثر مسافران خواهان نیامدن آن مسافر در این سرویس بودند .

در صورتیکه توی همان ترمینال بدون پرخاشگری و توهین خیلی دوستانه قصد حل ماجرا بود بعد از بازدیدی ساده حتی بدون دریافت وجهی (همانند سایر مسافران) کار تمام بود.

استفادهی ابزاری از مقام و موقعیتی که داریم نه تنها شان و منزلت و جایگاه سایر واجدین آن موقیت را زیر سئوال میبرد به نوعی سوئ استفاده از توان خود میباشد .

چطور زمانی که در فرودگاه یا سالن های قطار برای بازدید از وسایلمون درخواست تفتیش میشود بدون مقاومتی انجام میدیم و اگر هزینه ی اضافی شامل حالمون بشه پرداخت میکینیم و هیچ اعتراضی نداریم ، ولی تا راننده ی اتوبوسی چنین کاری بخواهد انجام بدهد ، وا ویلا ...

تا بعد ...