رانندگی

به نام یزدان پاک

سلام

امروز میخوام جای یک راننده سواری بشینم و فکر کنم باید توی جاده چطور رانندگی کنم که شاید بهترین شیوه ی ممکن باشه !!

آیا جاده ای که داخلش هستیم اتوبانه ، بزرگراهه ، نه جاده دو طرفه هستش ،،!!

هر کدام از این راهها برای خودشون قوانینی دارن ، به غیر از ما هم ماشینهای سبک و سنگین دیگری هم هستند که اونا هم قوانین و شرایط خاصی ، جدا از سلایق شخصی ، تابع قوانینی هستند و ملزم به اجراشون هستند ، چه باید انجام بدهیم ؟؟

1- اتوبانها : رانندگی در اتوبان ، شاید در اولین نگاه ساده ترین نوع رانندگی باشه !! که به نظر من بر عکس قانونمند ترین نوع رانندگی توی اتوبانها باید اجرا بشه ، میپرسین چرا ؟؟

تویه اتوبانها حداقل و حداکثر سرعت ، باندی که استفاده میکنیم و سرعت مجاز تویه اون باند ، نحوه ی سبقت گرفتن ، پارک کردن تویه حاشیه ی اتوبانها ، رانندگی در شب و روز ...

اتوبانها در کشور ما غالبا 3 بانده هستن و اکثرا میبایست حداقل سرعت فقط در باند اول(سمت راست) 70 کیلومتر و حداکثر 120کیلومتر اونم فقط در باند سوم !! کامیونها و اتوبوسهای بین شهری حق استفاده از باند 3 را ندارند ، حداکثر سرعت ماشینهای سنگین 110 کیلومتر بر ساعته پس ما نباید توی باند 2 با سرعتی کمتر از 110 رانندگی کنیم چون باعث کندی ترافیک و سد معبر میشیم ، اگر خودرو ما مشکل فنی داره اصلا توی اتوبان نریم چون صد در صد باعث تصادف میشیم !! اگر از باند اول یا دوم میخواهیم با ازدیاد سرعت و گرفتن سبقت به باند بعدی بریم همیشه زدن راهنما کافی نیست ! رعایت حق تقدم ! یعنی اگر خودروئی توی باند دوم هست حتی سرعتش کمتره باید صبر کنیم رد بشه و بعد با زدن راهنما و اطمینان از خالی بودن ، شروع به سبقت کنیم !!زمانی که سبقت گرفتیم حتما بین خطوط رانندگی کنیم و بر حسب سرعت مجاز و مطمئنه از باند مربوطه استفاده کنیم ، در صورتیکه قصد کاهش سرعت داریم هم ، با رعایت کلیه ی مقررات اقدام به این کار بکنیم ، شبها از نور بالا استفاده نکنیم ، مه شکن فقط برای هوای مه آلود استفاه بشه ، نه در شرایط عادی , چراغ خاموش مطلقا رانندگی نکنیم ، راه را برای ماشینهای اورژانس و آتش نشانی و راهداری در هر شرایطی باز کنیم ، برخوردمون با وسایل نقلیه ی عمومی با گذشت باشه چرا که انها حامل حداقل 25 نفر مسافرن و ما حداکثر 5 نفر تویه خودرو شخصیمون هستیم ، ما زمان مشخصی برای رسیدن قائل نیستیم ولی آنها ملزم به رعایت خیلی از شرایط جاده ای هستند ، خواب آلوده وارد اتوبان نشیم ، تجهیزات ایمنی و مورد نیاز همراه داشته باشیم ، در پارکینگهای مخصوص توقف کنیم و حاشیه ی اتوبان را مکانی امن برای توقف ندانیم ، در صورتی که مجبور به توقف اضطراری شدیم حتما از علائم هشداردهنده ی کافی استفاده کنیم ، آتش زدن لاستیک و یا چوب راه مناسبی برای اعلام توقف اضطراری نیست ، چرا که دود حاصل باعث کم شدن دید رانندگان در حال حرکت میشود ، رعایت کلیه قوانین راهور بجز موارد فوق هم الزامیه .

رانندگی در بزرگراهها : بدلیل داشتن تقاطع ، بزرگراه از اتوبان متمایز میشود ولی شکل ساختاری آنها با اتوبان شاید یکی باشد حداکثر سرعت برای سواری در بزرگ راهها 110 کیلومتر و برای خودروهای سنگین 100 کیلومتر میباشد رعایت کلیه موارد فوق به اضافه رعایت حق تقدم هنگام دور زدنهای احتمالی الزامیست .

جاده های دو طرفه که معمولا جذاب ترین نوع جاده ها هستند نیز شرایط خاص خود را دارند ، حداکثر سرعت در روز با توجه به علائم 95 کیلومتر برای خودروهای سبک و 85 کیلومتر برای خودروهای سنگین است که با توجه به ترافیک جاده ها و کوهستانی بودن محورها باید به علائم راهنمائی و رانندگی توجه خاصی داشت ، رعایت کلیه موارد فوق و همچنین تحمل بار ترافیکیه جاده ، حتی زمانی که سبقت آزاد باشد ، برای داشتن رانندگیه بی خطر الزامیست !! با توجه به عرض کم جاده های دو طرفه انحرافهای ناگهانی فاجعه بار هستند ، نور پائین و زدن راهنما نشانه شخصیت رانندگیه ماست ، حتما رعایت کنیم ، خروج و ورود به چنین جاده هائی صبر و حوصله ی بیشتری را میطلبه ، بهترین زمان برای مسیرهائی که برای اولین باره از اون مسیر عبور میکنیم ، روزه روشن هستش ، از مناظر و طبیعت ایران هنگام مسافرتها استفاده کنیم و رانندگیه مداوم را ترجیح ندهیم .

امیدوارم تونسته باشم حداقل یکی از مواردی را که شاید توی جاده برای دوستان هنگام سفرهای شخصی تبدیل به سوال میشه را پاسخ داده باشم ، پیشاپیش سالی خوش و خرم و پر از خنده های از ته دل برای همه ی هموطنانم آرزو میکنم .

   

از جاده های و طبیعت ایران لذت ببرید .