شعری از شیخ بهائی

همه روز روزه بودن              همه شب نماز کردن 

همه ساله جح نمودن          سفر حجاز کردن 

شب جمعه ها نخفتن           به خدای راز گفتن 

ز وجود بی نیازی                  طلب نیاز کردن 

به مساجد و معابد                همه اعتکاف جستن 

ز مناهی و ملاهی                همه احتراز کردن 

زمدینه تا به کعبه                  سر و پا برهنه رفتن 

دو لب از برای لبیک               به وظیفه باز کردن 

به خدا که هیچ یک را             ثمر آنقدر نباشد  

که به روی نا امیدی              در بسته باز کردن 

امیدوارم بتوانیم در این ایام پایان سال مثال بیت آخر باشیم . 

تا بعد ...