خرده مالکان و شرکتهای مسافربری

به نام یزدان پاک

سلام

در مشاغل غیر دولتی و یا حتی برخی از کارگاههای دولتی و یا خصولتی ، هستند ابزارهائی که ، عوامل اطرافشان را تحت تاثیر خود قرار میدهند ، اگر بخواهیم بطور تفصیلی به این مهم بپردازیم ، از حوصله ای این پست خارج است ، پس به سراغ مطالب ، مربوطه میرویم و در حد بضاعتمان به آنها خواهیم پرداخت :

شرکتهای حمل و نقل بجز یک و یا دو شرکت ، که زیر نظر نهادی خاص اداره میشوند ، کلا خصوصی هستند ، در این شرکتها ، برای تجمیع ناوگان ، و تکمیل خودرو های مورد نیاز ، سعی در جذب سرمایه گذارانی که در این بخش فعال هستند ، دارند ، که البته یکی از عوامل مهم در حمل و نقل همین افراد میباشند ، حال این افراد هر کدام سلایق و نظرات خاص خود را دارند ، تا زمانی که بحث رقابت نباشد ، مشکلی پیش نمی آید ، اما به محض ظهور پدیده ی رقابت ، رقبا برای زمین زدن طرف مقابل ، سعی در پراکندن ، ابزار لازم هر شرکت مینمایند .

مالکین اتوبوس ها هم بنابر شرایط خاص اقتصادی حاکم ، مجبور به عدم رعایت برخی موارد لازم هستند ، برای مثال ، جنس لاستیکی که باید زیر اتوبوسها بکار برود و در شرایط خاصی که جاده های ما دارند ، ضریب ایمنی لازم را دارا باشند ، آن چیزی نیست که باید باشد و از لاستیکهای فاقد امنیت کافی استفاده میشود . این نشان از کدام نقص در سیستم حمل و نقل است ؟

یا برای مثال حمل بار توسط اتوبوسها ، باک اضافه برای حمل سوخت قاچاق و از این قبیل تخلفات ، اگر تصورمان این باشد که مالک و مخصوصا شرکت متبوعش از این مسائل بیخبرند ، سخت خود را محکوم به ساده لوحی نموده ایم ، چراکه مگر میشود ، چشمی نبیند و سر در تفکر انواع رنگهای مختلف باشد ؟ پس لابد ، مالک اتوبوس باید درآمدی داشته باشد که بتواند  مخارجی اینچنین را تحمل کند .

مخلص کلام  اینکه مشکلاتی هست در سیستم حمل و نقل که تا شرکتها از اداره به شیوه ی خرده مالکی خارج نشوند و تبدیل به شرکتهای توانمند و سرمایه گذارانی سهام بر نشوند ، این مشکلات همچون کلافی سردرگم همچنان باقی خواهند ماند .

لازمه ی این ترقی ، چیزی نیست جز نظام جامع حمل و نقلی که بر اساس سرمایه گذاری عمومی (نه فردی)  و حتی قابل عرضه در بازار بورس ،بنا شود . این مدل شرکت ، توان رقابت را زمانی خواهد داشت ، که  طبق اصول و با رعایت تمامی موازین و مقررات لازم در حمل و نقل اداره شود ، البته این امکان هم هست که یکنفر صاحب کل مجموعه باشد ولی مقید به رعایت اصول تعریف شده .

خرده مالکان برای منافع خود دست به هرکاری خواهند زد ، چرا که بقول معروف به آب زده و خیس نخواهند شد ، در بدترین شرایط با پرداخت جریمه های نا مناسب با تخلف از بند خواهند رست . استثمار رانندگان یکی دیگر از معایب این نوع اداره ی ناوگان حمل و نقل است ، در چنین شرایطی رانندگان سالم و پویا و سرحال کمتر جایگاهی دارند و این میشود که قاطبه ی رانندگان به اعتیاد و حمل قاچاق کالا و از این دست تخلفات آلوده اند ، برای چنین راننده ای زندگی به روشی غیر از این قابل تصور نیست !!! و مسئول رشد چنین تصوراتی همان خرده مالک هااا 

تنها راه حل رسیدن به ناوگان حمل و نقل سالم و پویا ، خروج از شیوه ی منسوخ و قدیمی فعلی و تن در دادن به قوانین جدید جهانی است .

تا بعد...