دست نوشته های یک راننده اتوبوس

دست نوشته های یک راننده اتوبوس

ایجاد فضایی برای تبادل نظر، طرح مشکلات و آشنایی با شغل رانندگان
دست نوشته های یک راننده اتوبوس

دست نوشته های یک راننده اتوبوس

ایجاد فضایی برای تبادل نظر، طرح مشکلات و آشنایی با شغل رانندگان

نیاز رانندگان به تامین امنیت شغلی پایدار

به نام یزدان پاک


سلام


تامین معاش یا همان درآمد برای هر انسانی و در پی آن خانواده اش برای ادامه ی زندگی جزئ لاینفک از حیات میباشد .


داشتن شغلی برای این درامد هم جزو واجبات است ، و تامین آتیه ی شغلی هم ،  نیازی برای داشتن زندگی همراه با کار و تلاش و و بدون استرس می باشد . کارگران روز مزدی یکی از دغدغه هایشان کار فرداست !!! این استرس خود دلیلی موجه و قوی برای دلنبستن به کار امروز است ، چرا که غم نان برای فردا خود دغدغه ای برای کارگران روزمزدی و باعث پراکندگی افکار کارگر میباشد .


مشاغل خطیر ، با توجه به حساسیتهای موجود ، نیاز به پرسنلی دارند که توانائی کامل انجام آن را دارا ، و وسایل و ابزار لازم را در اختیار داشته باشند ، مسلما شرایط ایده آل روانی خود یکی از همین ابزار میباشد ، اگر جراحی در حین عمل دغدغه و دل مشغولی شدیدی داشته باشد ، یقینا نتیجه ی عمل ، آن نخواهد بود که انتظار میرود !!!


رانندگان درون و برون شهری با توجه به اینکه در بخش حمل و نقل و ترافیکی بسیار موثر و نتیجه ی تلاش آنها بر جامعه اثر مستقیمی  دارد ، یکی از همین مشاغل میباشند ، که متاسفانه به صورت روز مزدی و بدون هیچ پشتوانه ای مشغول بکارند و هر آن ممکن است بنا بر سلیقه ای از کار بر کنار و یا مجبور به ترک کار شوند .


از طرفی ، کار آفرینان عرصه ی حمل و نقل با توجه به هزینه های کمرشکن موجود و مبالغ هنگفتی که در این صنعت لازم به سرمایه گذاری دارند ، و امثالهم ، سعی در صرفه جوئی و گاها ، اجحاف در حق رانندگان دارند ، شرکتها ی مطبوع نیز با عنایت به خصوصی بودن ، قوانینی دارند که عمدتا به نفع رانندگان ، همان اهرم های اجرائی این صنعت نمیباشد .


1-حقوق مناسب با شغل و خطرات و احتمالات اطراف آن .

2-اضافه کاری ، برای ساعتهای معطلی در ترمینال و شرکتهای مسافربری که هیچ کدام به خواست رانندگان نیست و تنها و تنها برای درامد مطمئن و بالاتر مالکین و شرکت های مسافربری است(سهم خواهی رانندگان در این درامدها)

3-بیمه های عمر و تکمیلی که باتوجه به خطیر بودن این شغل از ملزومات رانندگان برای بعد از فوت  شان و تامین آتیه ی درامدی خانواده میباشد .

4-دورکاری

5-مرخصی های سالیانه و استفاده از تعطیلات (طبق برنامه)

6-بن های کارگری

7- سهام عدالت (کارگری)

8-عیدی و پاداش های مرسوم

9-استفاده از استراحت های پزشکی با رعایت قوانین کار .

10-بهره مندی از داشتن اتحادیه ای به معنای واقعی برای رانندگان نه اتحادیه ای که توسط مالکان اتوبوس اداره بشود .

 همه ی اینها تنها بخشی از مقررات کار برای کارگران شاغل در ایران اسلامی میباشد ، حال چرا  رانندگانی که جان و مال مردم این میهن در گرو آسایش آنهاست ، از حداقل امکانات و مایحتاج زندگی بهره مند نیستند ؟

آیا تنها راه حل این معضل ، استخدام رانندگان توسط شرکتهای مسافربری و یا باربری خصوصی و یا دولتی نمیباشد ، برای مثال رانندگان اتوبوسهای درون شهری(شرکت واحد) ؟

در صورتیکه شرکتهای مسافربری کمی از حقوق حقه ی رانندگان را به آنها اختصاص بدهند ، و اهرمی برای نظارت این قبیل شرکتها در اجرای بدون قید و شرط قوانین کار باشد ، و رانندگان به طرق مشروع و قانونی جذب شرکت های مسافربری بشوند ، اصلی ترین دغدغه ی رانندگان که همانا تامین امنیت شغلی است بر طرف خواهد شد .


شاید یکی از دلایل عدم تمایل شرکتها به تن در دادن به این مهم ، راه های فرار از قانون و سود سرشاریست که به جیب مالکان و شرکت داران سرازیر میشود . برای مثال اکنون که اتوبوسی تصادف میکند ، بار قاچاق حمل کند ، مسافر غیر قانونی جابجا کند ، مقصر کیست ؟ مسلما راننده 

اما اگر این راننده حقوق و مزایای مکفی خود را از محلی غیر از تخلف  و تخطی از قانون !!!!کسب کند آیا نیازی خواهد بود تخلف کند ؟ و آیا بازهم شاهد این گونه تخلفات خواهیم بود و اگر باشیم ، مقصر کیست ، الا شرکت !!!!

بحث در این خصوص طولانیست و نیاز به مخاطب و ادامه ی بحث به صورت پرسش و پاسخ دارد و البته میبایست موارد قانونی نیز در این قضیه لحاظ شود . 

در همین اندازه به این مقال بسنده میکنم و امیدوارم که بزودی شاهد تحولی در این بخش نیز باشیم .


تا بعد...