سری به گنجینه خاک خورده خاطرات

به نام یزدان پاک

سلام

گاهی اوقات همینطور یهویی موردی از خاطرات گرد گرفته یادمون میاد ، گاهی تلخ و گاهی شیرین !!!

امروز یاد اولین روزهای  رانندگی با اتوبوس افتادم  ، سابق بر این به این شکل امروزی نبود که از راه برسی و بپرسن تا حالا با فلان مدل ماشین کار کردی ؟ شما هم حالا راست یا نا راست جواب بدی بله و بنشوننت پشت فرمون .

اولا حتما باید فردی از اهالی فن (اتوبوسی ) معرفیت میکرد ، بعدش مدتی باید به عنوان شوفر کوپنی (اصطلاحا راننده ای بود که از دفترچه ی رانندگیش استفاده میشد ولی خودش باید بغل دست راننده مینشست و نگاه میکرد) میرفتی بیابون البته بی جیره و مواجب ، حالا بستگی به صلابت خودت ، توی جاده های صاف (کفی) اجازه میدادن بشینی پشت رل ، اگه از امتحان این مورد  نمره ی قبولی میگرفتی تازه با اتوبوسهای دو راننده(جفت شوفر)  میفرستادنت سرویس تا تحت تعلیم راننده ی قدیمی قرار بگیری ، بعد از 3یا4 سال که مداوم کار رفته بودی اگه تمایل به تعویض خط داشتی ؛ اونم تحت شرایطی شاید میتونستی تک راننده بری کار !!!

البته این مورد یکی از موارد بسیار پسندیده در تعلیم راننده های با تجربه بود .

این صغری و کبری چیدن ها واسه این بود که اگه فردی بودی با آی کیوی پائین مثل من !!!! شاید اون مدت کوپنی بودنت ، خیلی عادی 6،7 ماه طول بکشه و تو هم کلی کولی بدی و نفهمی ای بابا خیلی وقته راننده شدی منتهی اون از خودت زرنگتر ، داره سوئ استفاده میکنه .

خدا بیامرزدش پدر خانمم ، مرحوم اصغر زمانی ، منو معرفی کرد به یکی از همکارهای قدیمیش تا ببرتم سر کار !!! حالا این موضوع را الان بگم که قبل از شروع به کار با اتوبوس ، خودم مدتی کامیون داشتم و به اصطلاح بیابون رفته بودم اونم کامیونی ،که البته شوفر کامیون ها معمولا از لحاظ اطلاعات فنی و بیابونی سرآمدتر از اتوبوبسی ها بودن ! و هستن .

حسن آقا به اصطلاح دوست اصغر آقای مرحوم ، به بنده ی تازه وارد امر کرد از فردا بیا سه راه حکیم نظامی اونجا سوار شو تا فعلا کسی نبینتت تا دستت راه بیوفته بعد معرفیت کنم ، منم از همه جا بیخبر 6 ماه سه راه حکیم نظامی(اون موقع ها اتوبوس از تو شهر میرفت و اون محل هم توی مسیرم بود)سوار میشدم و مینشستم پشت فرمون و تا تهران و از تهران تا اصفهان (دروازه شیراز محل آخری که مسافرا پیاده میشدن )رانندگی میکردم .

حسن جون هم هر سرویس میگفت نه بازم باید بیائی تا دستت بهتر راه بیفته ، خووووووووو یکی نبود به من ساده حالی کنه اگه دستت راه نیفتاده چرا حسن جون خودش اصلا پشت فرمون نیست و همش خوابه ؟ 

خلاصه امان از آدم ناشی !!!

این خاطره و تمسخرهای بعدش تا چند سال اولین خاطره از سری خاطرات رانندگی با اتوبوس بود ، خدا نصیب گرگ بیابون نکنه ! خخخخخخ

تا بعد...

عکس مربوط به تور هستش و ربطی به موضوع پست نداره !!!